Ανεπιφύλακτη παραλαβή των κλειδιών – Καταγγελία σύμβασης μισθώσεως λόγω σπουδαίου λόγου covid-19  ΜονΠρωτΠατρών 647/2022

Η δικηγορική μας εταιρεία έχει χειριστεί με επιτυχία και υποθέσεις μισθωτικών διαφορών. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Πατρών, ως δευτεροβάθμιο Δικαστήριο, έκανε δεκτή την έφεση μας και απέρριψε την αγωγή των αντιδίκων με την οποία ζητούσαν την καταβολή των μισθωμάτων για τους μήνες κατά τους οποίους οι μισθωτές είχαν αποχωρήσει από το μίσθιο πριν την συμβατική λήξη του χρόνου μίσθωσης. Το δικάσαν Δικαστήριο έκανε δεκτούς όλους τους ισχυρισμούς μας: α) περί ανεπιφύλακτης παραλαβής των κλειδιών, β) καταγγελία της μίσθωσης λόγω σπουδαίου λόγου.

Συγκεκριμένα το Μονομελές Πρωτοδικείο Πατρών έκρινε: “Με την από … και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου στη γραμματεία του Ειρηνοδικείου Πατρών … αγωγή του, κατ’ εκτίμηση του συνόλου του δικογράφου, ο ενάγων – εφεσίβλητος ισχυρίστηκε ότι δυνάμει του από ….ιδιωτικού συμφωνητικού μίσθωσης εκμίσθωσε στον εναγόμενο – εκκαλούντα ένα διαμέρισμα, κείμενο στην Πάτρα, για να χρησιμοποιηθεί ως φοιτητική κατοικία του υιού του. Ότι η διάρκεια της μίσθωσης συμφωνήθηκε ετήσια, από 1-10-έως και 30-9-2020, και το μηνιαίο μίσθωμα ορίστηκε στο ποσό των 325 ευρώ καταβαλλόμενο την πρώτη ημέρα κάθε μισθωτικού μήνα. Ότι αν και ο ενάγων -εφεσίβλητος παραχώρησε τη χρήση του μισθίου στον εναγόμενο – εκκαλούντα και ο υιός του έκανε ακώλυτη χρήση αυτού, αυτοβούλως αποχώρησε χωρίς νόμιμο ή συμβατικό λόγο, χωρίς γνωστοποίηση και χωρίς καταγγελία της σύμβασης, απέστειλε στις 23-3-2020 με εταιρεία ταχυμεταφορών τα κλειδιά του μισθίου και στις 5-5-2020 κοινοποίησε την από 5-5-2020 εξώδικη καταγγελία αστικής μίσθωσης με την οποία προέβη στην καταγγελία της σύμβασης μίσθωσης ισχυριζόμενος ότι τα αποτελέσματα της επέρχονταν αναδρομικά από τις 3-3-2020, επικαλούμενος την πανδημία του κορωνοϊού και την αναστολή λειτουργίας των πανεπιστημίων. Ότι ο εναγόμενος – εκκαλών δεν κατέβαλε τα μισθώματα των μηνών Μαρτίου, Απριλίου, Μάϊου και Ιουνίου συνολικού ποσού 1.300 ευρώ, ενώ αυτός δικαιούται και τα μισθώματα των επόμενων μηνών μέχρι το χρόνο συζήτησης της αγωγής. Ότι επικουρικά και για την περίπτωση που κριθεί ότι είναι έγκυρη η από 5-5-2020 καταγγελία του εναγόμενου – εκκαλούντος και ότι η λύση της μίσθωσης επήλθε στις 6-6-2020, ο εναγόμενος – εκκαλών οφείλει τα μισθώματα των μηνών Μαρτίου, Απριλίου και Μα’ίου 2020 και την αναλογία του μήνα Ιουνίου 2020 και συνολικά το ποσό των 1.040 ευρώ. Όπως παραδεκτά περιόρισε το κύριο αίτημα της αγωγής στα μισθώματα των μηνών από Μάρτιο έως και Αύγουστο του έτους 2020, συνολικού ποσού 1.950 ευρώ, με προφορική δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου του που καταχωρίστηκε στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, ο ενάγων – εφεσίβλητος αιτήθηκε να υποχρεωθεί ο εναγόμενος – εκκαλών να του καταβάλει το ποσό των 1.950 ευρώ, άλλως το ποσό των 1.040 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επόμενη ημέρα κατά την οποία κάθε μίσθωμα κατέστη ληξιπρόθεσμο και απαιτητό και δη από τη 2^η ημέρα κάθε μισθωτικού μήνα, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί στην καταβολή των δικαστικών εξόδων του. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με τη με αριθμό 372/2020 εκκαλουμένη απόφασή του έκρινε την αγωγή ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 200, 281, 288, 345, 346, 574 και 596 του ΑΚ, 176, 908 και 910 του ΚΠολΔ, έκανε δεκτή αυτή ως ουσιαστικά βάσιμη, υποχρέωσε τον εναγόμενο – εκκαλούντα να καταβάλει στον ενάγοντα – εφεσίβλητο το ποσό των 1.950 ευρώ, με το νόμιμο τόκο κάθε επιμέρους ποσού από τη 2^η ημέρα κάθε μισθωτικού μήνα, κήρυξε την απόφαση προσωρινά εκτελεστή και καταδίκασε τον εναγόμενο – εκκαλούντα στην καταβολή των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος – εφεσίβλητου που όρισε στο ποσό των 200 ευρώ. Ο εναγόμενος – εκκαλών, με την κρινόμενη έφεσή του, για τους αναφερόμενους σ’ αυτή λόγους, κατ’ εκτίμηση του δικογράφου, οι οποίοι ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδεικτικών μέσων από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, ζητεί να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη με αριθμό 372/2020 οριστική απόφαση του Ειρηνοδικείου Πατρών, να απορριφθεί η αγωγή και να καταδικαστεί ο ενάγων – εφεσίβλητος στην καταβολή των δικαστικών εξόδων του και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας. Οι λόγοι έφεσης πρέπει να εξεταστούν περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και τη νομική και την ουσιαστική βασιμότητά τους.

Με το δεύτερο σκέλος του δεύτερου λόγου έφεσης, ο εναγόμενος – εκκαλών ισχυρίζεται ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο εσφαλμένα δεν απέρριψε την αγωγή ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας, επειδή στο δικόγραφο αυτής δεν αναφερόνται με σαφήνεια ο τρόπος με τον οποίο συντελέστηκε η δήθεν εγκατάλειψη του μισθίου από αυτόν ως μισθωτή, αφετέρου δε ο τρόπος με τον οποίο διατυπώθηκε η επιφύλαξη του ενάγοντος – εφεσίβλητου ως προς την εγκατάλειψη του μισθίου. Ο λόγος αυτός έφεσης, ως αναγόμενος σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, πρέπει να απορριφθεί ως μη νόμιμος. Και τούτο διότι ορθά έκρινε την αγωγή ορισμένη, επειδή για το ορισμένο της αγωγής καταβολής μισθώματος κατά τις διατάξεις των άρθρων 574 και 595 του ΑΚ αρκεί να αναφέρονται στο σχετικό δικόγραφο ι) η ύπαρξη έγκυρης σύμβασης μίσθωσης πράγματος, ο χρόνος κατάρτισης αυτής και η διάρκειά της, ιι) η ιδιότητα του ενάγοντος ως εκμισθωτή και του εναγομένου ως μισθωτή, ιιι) η περιγραφή του μισθίου και ο τόπος στόν οποίο βρίσκεται, ιν) το ποσό του καταβαλλόμενου μισθώματος και ο χρόνος της καταβολής του, ν) η παραχώρηση της χρήσης του μισθίου από τον ενάγοντα και η γενόμενη από το μισθωτή χρήση του, νι) η υπερημερία του μισθωτή σχετικά με την καταβολή του μισθώματος και νιι) ο αίτημα για την καταβολή συγκεκριμένου ποσού οφειλομένων μισθωμάτων (ΜΕφΑΘ 1277/2021, ΝΟΜΟΣ – ΜΕφΑΘ 44/2019, ΝΟΜΟΣ – ΜΕφΠειρ 108/2016, ΝΟΜΟΣ), στοιχεία τα οποία αναφέρονταν στο σχετικό δικόγραφο.

Από την επανεκτίμηση των ένορκων καταθέσεων των μαρτύρων, που δημόσια εξετάστηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου με επιμέλεια των διαδίκων και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που οι διάδικοι νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν, είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων και τα οποία λαμβάνονται υπόψη έστω και αν δεν πληρούν τους όρους του νόμου, εφόσον για το αντικείμενο της δίκης επιτρέπεται το αποδεικτικό μέσο των μαρτύρων (άρθρα 339, 340 § 1 εδ. β’, 393, 394, 395 και 591 § 1 εδ. α’ του ΚΠολΔ), μερικά από τα οποία μνημονεύονται ειδικότερα παρακάτω χωρίς όμως να παραλείπεται κανένα για την ουσιαστική διερεύνηση της διαφοράς, καθώς και από τα διδάγματα της κοινής πείρας που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο (άρθρο 336 § 4 του ΚΠολΔ), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:

Δυνάμει του από 13-10-2019 ιδιωτικού συμφωνητικού μίσθωσης ο ενάγων – εφεσίβλητος εκμίσθωσε στον εναγόμενο — εκκαλούντα το Α2 διαμέρισμα, κυριότητάς του, επιφάνειας 48 τ.μ., που βρίσκεται στον πρώτο όροφο πολυκατοικίας επί της … και … της πόλης της Πάτρας, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως φοιτητική κατοικία του υιού του ……, φοιτητή του τελευταίου έτους του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, πρώην ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας, στη σχολή Τεχνολογικών Εφαρμογών Μηχανικών Πληροφορικής Τ.Ε.. Η διάρκεια της μίσθωσης ορίστηκε ετήσια, με ημερομηνία έναρξης την 1-10-2019 και λήξης στις 30-9- 2020. Το μηνιαίο μίσθωμα συμφωνήθηκε στο ποσό των 325 ευρώ, το οποίο έπρεπε να καταβάλλεται την 1^η ημέρα κάθε μισθωτικού μήνα στην κατοικία του εκμισθωτή ενάγοντος – εφεσίβλητου, ο οποίος όφειλε να εκδίδει σχετική έγγραφη απόδειξη. Ο εναγόμενος – εκκαλών κατέβαλε στον τελευταίο ως εγγύηση το ποσό των 650 ευρώ για την εξασφάλισή του ως εκμισθωτή από την παράβαση των υποχρεώσεων του ως μισθωτής. Ο ενάγων – εφεσίβλητος παρέδωσε ακώλυτη τη χρήση του μισθίου διαμερίσματος στις 13-10-2019 και ο υιός του εναγόμενος – εκκαλούντος κατοίκησε σε αυτό περίπου για πέντε μήνες. Ο εναγόμενος – εκκαλών κατέβαλε τα μισθώματα των μηνών Οκτωβρίου, Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου του έτους 2019 και Ιανουαρίου και Φεβρουάριου του έτους 2020, καθώς και την ανωτέρω εγγύηση, με αντίστοιχες καταβολές στο με αριθμό 226/944931-01 τραπεζικό λογαριασμό που ο ενάγων – εφεσίβλητος τηρούσε στην Εθνική Τράπεζα ΑΕ. Σημειώνεται ότι αν και η χρήση του μισθίου παραχωρήθηκε στις 13-10-2019, εντούτοις ο εναγόμενος – εκκαλών κατέβαλε ολόκληρο το μίσθωμα Οκτωβρίου του έτους 2019, ποσού 325 ευρώ, και όχι την αναλογία των αντίστοιχων ημερών χρήσης. Περαιτέρω, αποδεικνύεται ότι τέλη του έτους 2019 με αρχές του έτους 2020 ενέσκηψε παγκοσμίως η πανδημία του κορωνοϊού Covid-19 και κάποια εκ των πρώτων κρουσμάτων στην Ελλάδα εντοπίστηκαν περί τα τέλη Φεβρουάριου του έτους 2020 στην Πάτρα. Εκδόθηκε η από 25-2-2020 Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΦΕΚ A 42/25-2-2020), που κυρώθηκε με το άρθρο 1 του Ν. 4682/2020 (ΦΕΚ Α76/3-4-2020), σύμφωνα με την οποία προς το σκοπό της αποφυγής κινδύνου εμφάνισης ή και διάδοσης κορωνοϊού, που ενδεχόταν να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, μπορούσαν να επιβάλλοντο μέτρα πρόληψης, υγειονομικής παρακολούθησης, καθώς και περιορισμού της διάδοσης της νόσου, ενώ στο άρθρο πρώτο § 2 περ. στ’ αυτής ορίστηκε ότι τα μέτρα αυτά συνίσταντο, μεταξύ άλλων, και στην προσωρινή απαγόρευση της λειτουργίας σχολικών μονάδων και πάσης φύσεως εκπαιδευτικών δομών, φορέων και ιδρυμάτων, δημοσίων και ιδιωτικών, καθώς και στην προσωρινή απαγόρευση και αναστολή μετακινήσεων για οποιονδήποτε λόγο του εκπαιδευτικού και λοιπού προσωπικού και μαθητών, σπουδαστών, φοιτητών οποιωνδήποτε εκ των ανωτέρω σχολικών μονάδων, εκπαιδευτικών δομών, φορέων και ιδρυμάτων. Προς εκτέλεση της ανωτέρω ΠΝΠ εκδόθηκε η με αριθμό 13776/27-2-2020 κοινή απόφαση των Υπουργών Υγείας, Προστασίας του Πολίτη και Εσωτερικών με την οποία ματαιώθηκαν οι καρναβαλικές εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα για λόγους δημόσιας υγείας, μεταξύ των οποίων και η μεγάλη παρέλαση του πατρινού καρναβαλιού την 1-3-2020 ημέρα Κυριακή. Ακολούθησαν οι με αριθμούς Δ1α/ΓΠ.οικ15072/4-3-2020 (ΦΕΚ Β 701/4-3-2020) και Δ1α/ΓΠ.οικ15942/6-3-2020 (ΦΕΚ Β 725/8-3-2020) κοινές αποφάσεις των Υπουργών Υγείας, Παιδείας και Θρησκευμάτων δυνάμει των οποίων αποφασίστηκε η προσωρινή απαγόρευση λειτουργίας όλων των σχολικών μονάδων και πάσης φύσεως εκπαιδευτικών δομών, φορέων και ιδρυμάτων, δημοσίων και ιδιωτικών, κάθε τύπου και βαθμού, των Περιφερειακών Ενοτήτων Ηλείας, Αχαΐας και Ζακύνθου, για προληπτικούς λόγους δημόσιας υγείας, για τα χρονικά διαστήματα από 5-3-2020 έως και 6-3-2020 και από 9-3-2020 έως και 18-3-2020 αντίστοιχα, ενώ με τη με αριθμό Δ1α/ΓΠ.οικ16397/9-3-2020 (ΦΕΚ Β 731/9-3-2020) κοινή απόφαση των ίδιων ως άνω Υπουργών αποφασίστηκε η επιβολή του μέτρου προσωρινής απαγόρευσης των πάσης φύσεως εκπαιδευτικών λειτουργιών με φυσική παρουσία των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων των Περιφερειακών Ενοτήτων Ηλείας, Αχαΐας και Ζακύνθου για το χρονικό διάστημα από 9-3-2020 έως και 18-3-2020. Με τις με αριθμούς Δ1α/ΓΠ.οικ16838/10-3-2020 (ΦΕΚ Β 783/10-3-2020) και Δ1α/ΓΠ.οικ20021/21-3-2020 (ΦΕΚ Β 956/21-3-2020) κοινές αποφάσεις των Υπουργών Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Προστασίας του Πολίτη, Παιδείας και Θρησκευμάτων, Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Υγείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού και Εσωτερικών αποφασίστηκε η επιβολή του μέτρου προσωρινής απαγόρευσης λειτουργίας, μεταξύ άλλων, και των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων όλης της χώρας για τα χρονικά διαστήματα από 11-3-2020 έως και 24-3-2020 και από 21-3-2020 έως και 10-4-2020, ενώ με τη με αριθμό Δ1α/ΓΠ.οικ24343/10-4-2020 (ΦΕΚ Β 1293/10-4-2020) κοινή απόφαση των ίδιων Υπουργών αποφασίστηκε η παράταση της προσωρινής απαγόρευσης λειτουργίας, των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων όλης της χώρας έως και τις 10-5-2020. Επιπροσθέτως, με τη με αριθμό Δ1α/ΓΠ.οικ20036/22-3-2020 (ΦΕΚ Β 986/22-3-2020) κοινή απόφαση των Υπουργών Προστασίας του Πολίτη, Υγείας και Εσωτερικών αποφασίστηκε η επιβολή του μέτρου του προσωρινού περιορισμού της κυκλοφορίας των πολιτών προς αντιμετώπιση του κινδύνου διασποράς του κορωνοϊού Covid-19 για το χρονικό διάστημα από 23-3-2020 έως και 6-4-2020, ενώ με τη με αριθμό Δ1α/ΓΠ.οικ22824/4-4-2020 (ΦΕΚ Β 1168/4-4-2020) κοινή απόφαση των ανωτέρω υπουργών αποφασίστηκε η παράταση της απαγόρευσης μετακίνησης των πολιτών έως τις 27-4-2020. Από τα τέλη Φεβρουάριου του έτους 2020 στη χώρα επικράτησε στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού έντονη ανησυχία, αγγίζοντας τα όρια του φόβου ή τρόμου, για την εξάπλωση της πανδημίας, ενώ οι περισσότεροι γονείς, που τα τέκνα τους σπούδασαν μακριά τους εκτός της πόλης της κύριας κατοικίας τους, θορυβήθηκαν. Αντίστοιχα αισθάνθηκαν και ο εναγόμενος – εκκαλών και η σύζυγός του ως γονείς του υιού τους …., που φοιτούσε στην Πάτρα, μακριά από την οικογενειακή στέγη στο Ηράκλειο Αττικής. Προς τούτο, αμέσως μετέβησαν από κοινού στην Πάτρα και στις 2-3-2020, Καθαρά Δευτέρα, συναντήθηκαν με τον ενάγοντα – εφεσίβλητο στο γραφείο του στο ισόγειο της ίδιας πολυκατοικίας επί της οδού …., όπου ανακοίνωσαν σ’ αυτόν ότι πρέπει να λήξει πρόωρα η μεταξύ τους μίσθωση λόγω της πανδημίας και της επικείμενης διακοπής των μαθημάτων στο πανεπιστήμιο, όπως οι καθηγητές είχαν προφορικά ανακοινώσει στους φοιτητές, σε συνδυασμό με το έντονο άγχος που δημιουργήθηκε στον υιό τους και στους ίδιους. Ο ενάγων – εφεσίβλητος δεν αντέλεξε, αλλά απάντησε σ’ αυτούς ότι «δεν μπορώ να σας κρατήσω» κατανοώντας την ανησυχία του εναγόμενου – εκκαλούντος και της συζύγου του ως γονέων, καθόσον είχε τότε και αυτός μία κόρη που σπούδαζε στην Αγγλία. Στη συνέχεια ο τελευταίος μετέβη στο Α2 διαμέρισμα για να ελέγξει για τυχόν φθορές τη στιγμή που ο εναγόμενος – εκκαλών με τη σύζυγό του είχαν αρχίσει να μαζεύουν τα πράγματα του υιού τους, ενώ, επειδή ο ενάγων – εφεσίβλητος δεν μπορούσε να αναμένει για την παράδοση των κλειδιών, υπέδειξε στον εναγόμενο – εκκαλούντα να του αποστείλει αυτά με την εταιρεία ταχυμεταφορών «Γενική Ταχυδρομική», δηλώνοντας σ’ αυτόν ότι άμεσα θα προέβαινε στη λύση της σύμβασης μίσθωσης ηλεκτρονικά ώστε στη συνέχεια να γίνει αποδοχή της λύσης απ’ αυτόν ως μισθωτή. Την ίδια ημέρα ο εναγόμενος – εκκαλών με τη σύζυγό του και τον υιό τους αποχώρησαν από το μίσθιο, έχοντας ήδη προηγουμένως εξοφλήσει ολοσχερώς τις δαπάνες κοινοχρήστων στο διαχειριστή της πολυκατοικίας με το επώνυμο …… Για όλα τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά, που συνέβησαν στις 2-3-2020, με σαφήνεια και κατηγορηματικότητα ενόρκως κατέθεσε ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου η αυτόπτης μάρτυρας σύζυγος του εναγόμενου – εκκαλούντος. Πράγματι, στις 10-3-2020 ο εναγόμενος – εκκαλών απέστειλε τα κλειδιά του μισθίου με την υποδειχθείσα ως άνω εταιρεία ταχυμεταφορών και στις 11-3-2020 προέβη σε διακοπή της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος στη ΔΕΗ. Ο ενάγων – εφεσίβλητος παρέλαβε τα κλειδιά του διαμερίσματος, ενώ στην αποστολή και στην παραλαβή αυτών δεν αντέλεξε ούτε αντέδρασε άμεσα, αλλά αντιθέτως ανήρτησε αγγελία μίσθωσης του διαμερίσματος, γεγονός για το οποίο ενόρκως κατέθεσε ο μάρτυρας που εξετάστηκε με επιμέλειά του ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου. Όμως, μετά την χωρίς επιφύλαξη παραλαβή των κλειδιών και την πάροδο κάποιων ημερών, ο ενάγων – εφεσίβλητος τηλεφώνησε στον εναγόμενο – εκκαλούντα γνωστοποιώντας σ’ αυτόν ότι πράγματι παρέλαβε τα κλειδιά, πλην όμως διαμαρτυρήθηκε για την μη καταβολή του μισθώματος του μηνός Μαρτίου 2020. Ο εναγόμενος – εκκαλών και ή σύζυγός του αιφνιδιάστηκαν από την αντίδραση τουκαθόσον ήταν πεπεισμένοι ότι στις 2-3-2020 η μεταξύ τους σύμβαση μίσθωσης είχε λυθεί, δεδομένου ότι είχαν αποπληρώσει όλες τις κοινόχρηστες δαπάνες και είχαν διακόψει τη σύμβαση με τη ΔΕΗ. Μετά την άρση της αναστολής της δραστηριότητας των δικαστικών επιμελητών λόγω της πανδημίας, ο εναγόμενος – εκκαλών επέδωσε στον ενάγοντα – εφεσίβλητο στις 5-5-2020 εξώδικη καταγγελία αστικής μίσθωσης, με την οποία αφενός μεν αναφερθηκε στην παραλαβή των κλειδιών από τον εκμισθωτή και στη λύση της μεταξύ τους σύμβασης ήδη από τις 3-3-2020 λόγω σπουδαίου λόγου και δη πρωτίστως λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού και εξαιτίας αυτού της επερχόμενης οικονομικής δυσκολίας και της αδυναμίας του υιού του να παρακολουθεί δια ζώσης τα μαθήματα, αφετέρου δε δήλωσε ότι παραιτείτο της αναζήτησης του ποσού των 650 ευρώ που είχε καταβάλει ως εγγύηση κατά την έναρξη της μίσθωσης αντιλαμβανόμενος την οικονομική κατάσταση που προκάλεσε η πανδημία. Βάσει των ανωτέρω, αποδεικνύεται ότι στις 2-3-2020 μεταξύ των διαδίκων συναποφασίστηκε άτυπα η λύση της σύμβασης μίσθωσης ορισμένου χρόνου με την παράδοση της χρήσης του μισθίου διαμερίσματος από τον εναγόμενο – εκκαλούντα και την παραλαβή του από τον ενάγοντα – εφεσίβλητο, με σκοπό αμφοτέρων να επέλθει η λύση της σύμβασης μίσθωσης ορισμένου χρόνου στις 3-3-2020, η οποία ολοκληρώθηκε με την εκούσια παράδοση από τον εναγόμενο – εκκαλούντα μισθωτή δια της αποστολής των κλειδιών του μισθίου με την υποδειχθείσα από τον εκμισθωτή ενάγοντα – εφεσίβλητο εταιρεία ταχυμεταφορών και την ανεπιφύλακτη παραλαβή τους από τον τελευταίο. Για τη λύση της σύμβασης μίσθωσης δεν απαιτείτο έγγραφη μεταγενέστερη συμφωνία βέβαιης χρονολογίας μεταξύ των μερών, αλλά αρκούσε και η μεταξύ τους προφορική συμφωνία με την ταύτιση της βούλησής τους να επέλθει η λύση και η ανεπιφύλακτη παραλαβή τόσο του μισθίου στις 2-3-2020 όσο και των κλειδιών του μετά από λίγες ημέρες από τον εκμισθωτή ενάγοντα – εφεσίβλητο (ΑΠ 2162/2013, ΝοΒ 2014, σελ. 1128 – ΜΕφΑιγ 8/2021, ΝΟΜΟΣ – ΜΕφΔωδ 210/2020, ΝΟΜΟΣ – ΜΕφΑΘ 45/2019, ΝΟΜΟΣ). Προς τούτο εξάλλου, ο τελευταίος έσττευσε αμέσως να αναρτήσει αγγελία μίσθωσης του διαμερίσματος στη «Χρυσή Ευκαιρία», συμπεριφορά που καταδεικνύει την άμεση και αβίαστη αποδοχή εκ μέρους του της λύσης της προκείμενης σύμβασης μίσθωσης και τη βούλησή του να ανεύρει νέο μισθωτή. Σε κάθε δε περίπτωση, ακόμα και αν θεωρηθεί ότι ο ενάγων – εφεσίβλητος δεν αποδέχθηκε τη λύση της μίσθωσης, ο κίνδυνος διάδοσης του κορωνοϊού Covid-19, που επηρέασε την κανονικότητα της ζωής παγκοσμίως για μεγάλο χρονικό διάστημα εξαναγκάζοντας σχεδόν όλες τις χώρες να λάβουν μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας και της ατομικής υγείας των πολιτών τους, στο πλαίσιο των οποίων συμπεριλαμβάνονται και τα προεκτεθέντα μέτρα με τις ανωτέρω υπουργικές αποφάσεις, αναμφισβήτητα συνιστά σπουδαίο λόγο καταγγελίας της σύμβασης μίσθωσης εκ μέρους του εναγόμενου – εκκαλούντος, ανεξάρτητο της υπαιτιότητας των συμβαλλόμενων μερών (ΑΠ 799/2020, ΝΟΜΟΣ – ΑΠ 1548/2018, ΝΟΜΟΣ), η οποία έγινε άτυπα στις 2-3-2020. Κατά το έτος 2020, και κυρίως κατά το πρώτο εξάμηνο, η πανδημία του κορωνοϊού Covid-19 ήταν ένα γεγονός που καθιστούσε μη ανεκτή τη διατήρηση της μισθωτικής σχέσης έως το χρόνο της λήξης της λόγω της απρόβλεπτης και αιφνίδιας αλλαγής του τρόπου ζωής παγκοσμίως, με συνέπεια να καθιστά την ισχύ της μίσθωσης υπέρμετρα δυσβάστακτη για το μισθωτή εναγόμενο – εκκαλούντα, επειδή αφενός μεν θα έπρεπε να επιβαρύνετο μηνιαίως οικονομικά για το μίσθωμα μίας κατοικίας που για λόγο ανωτέρα βίας η διατήρηση της χρήσης της ήταν άσκοπη, αφετέρου δε η προστασία της σωματικής και ψυχικής υγείας του υιού του και η συνύπαρξη όλης της οικογένειας στην κύρια κατοικία τους στα πλαίσια του κλίματος έντονης ανησυχίας και του αβέβαιου μέλλοντος, που επικρατούσε εκείνη τη χρονική περίοδο, ήταν υπέρτερα αγαθά της όποιας οικονομικής βλάβης θα υφίστατο ο εκμισθωτής ενάγων – εφεσίβλητος από την απώλεια των μισθωμάτων σύμφωνα με τις αρχές της καλής πίστης και των χρηστών και συναλλακτικών ηθών, μη παραγνωρίζοντας και την παραίτηση του εναγόμενου – εκκαλούντος από την αναζήτηση του ποσού των 650 ευρώ που είχε καταβάλει ως εγγύηση κατά την έναρξη της μίσθωσης, ποσό που τελικά καρπώθηκε προς όφελος του ο ενάγων – εφεσίβλητος. Συνεπώς, στις 3-3-2020 επήλθε η μεταξύ των διαδίκων λύση της σύμβασης μίσθωσης ορισμένου χρόνου και ο εναγόμενος – εκκαλών ως μισθωτής δεν οφείλει μισθώματα για τους μήνες Μάρτιο, Απρίλιο, Μάιο, Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο του έτους 2020. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, το οποίο απέρριψε τις καταλυτικές ενστάσεις του εναγόμενου – εκκαλούντος περί λύση της μίσθωσης με την ανεπιφύλακτη παραλαβή των κλειδιών και επικουρικά περί καταγγελίας της μίσθωσης λόγω σπουδαίου λόγου, τις οποίες επανέφερε με τον πρώτο λόγο έφεσης, εσφαλμένα εκτίμησε τα αποδεικτικά μέσα και εσφαλμένα έκανε δεκτή την αγωγή ως ουσιαστικά βάσιμη. Κατόπιν των ανωτέρω, ο πρώτος λόγος έφεσης πρέπει να γίνει δεκτός ως ουσιαστικά βάσιμος, η έφεση να γίνει δεκτή κατ’ ουσίαν, ενώ παρέλκει η εξέταση του πρώτου σκέλους του δεύτερου λόγου έφεσης περί απόρριψης της ένστασης καταχρηστικής άσκησης της αγωγής ως αλυσιτελούς, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση, να διακρατηθεί η υπόθεση και να εκδικαστεί η αγωγή από το παρόν Δικαστήριο, η οποία πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη. Επιπλέον, λόγω της νίκης του, πρέπει να διαταχθεί η απόδοση στον εναγόμενο – εκκαλούντα του με αριθμό 36316512195103090004 ηλεκτρονικού παραβόλου υπέρ Δημοσίου κατά τη διάταξη του άρθρου 495 § 3 εδ. ε’ του ΚΠολΔ.”.